ประวัติของสีกันเพรียง

ประวัติของสีกันเพรียง

สีกันเพรียง เป็นสีใต้แนวน้ำอยู่ชั้นนอกสุดของสีใต้แนวน้ำ ทำหน้าที่ควบคุมการปล่อยสารพิษ (Toxic Substance) ลงในน้ำทะเล เพื่อป้องกันสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ มาเกาะติดตัวเรือ ถ้าการปล่อยสารพิษมีมาก (leaching rate is too high) อายุการใช้งานของสีกันเพรียงจะสั้น ถ้าการปล่อยสารพิษมีน้อย (leaching rate is too low ) สีกันเพรียงจะกันเพรียงไม่ได้

ในอดีตสีกันเพรียงจะมี ๒ แบบ ขึ้นอยู่กับชนิดของสารที่ใช้เป็นตัวกาวหรือเรซิน ว่าเป็นแบบละลายน้ำทะเลได้ (Soluble Matrix) หรือเป็นแบบละลายน้ำทะเลไม่ได้ ( Insoluble Matrix )

วิวัฒนาการของสีกันเพรียง

แบบละลายน้ำทะเลได้ เป็นสีแบบโบราณมาก กาวหรือเรซินจะได้มาจากผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ จัดเป็นสีที่มีเรซินแบบ Conventional , มีอายุการใช้งานประมาณ 6 - 9 เดือน ขึ้นอยู่กับอากาศที่แวดล้อม ถ้าอากาศเย็นจะอยู่ได้ถึง 9เดือน แต่ถ้าอากาศร้อนจะอยู่ได้เพียงแค่ 9 เดือน หลังสงครามเวียตนาม เมื่อสหรัฐอเมริกางดความช่วยเหลือด้านส่งกำลังบำรุง ทร. ไทยได้ใช้สีประเภทนี้อยู่หลายปี เนื่องจากบริษัทผลิตสีภายในประเทศผลิตแต่สีประเภทนี้เป็นส่วนใหญ่ สีประเภทนี้ สร้างปัญหาให้แก่ ทร. ไทยพอสมควร เพราะเราเคยใช้สีที่มีมาตรฐานของสหรัฐอเมริกา (US MIL-spec) ซึ่งเป็นสีแบบละลายน้ำทะเลไม่ได้ ซึ่งเป็นสีที่พัฒนามาจากความก้าวหน้าทางวัสดุศาสตร์สาขาโพลีเมอร์ในสมัยปฏิวัติอุตสาหกรรม สีพวกนี้ กาวหรือเรซินจะได้มาจากผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมเป็นวัสดุสังเคราะห์ขึ้นมา เรซินเป็นแบบ Sophisticated ( พวก Vinyl , Chlorinated rubber, Epoxy , Urethane และอื่น ๆ ) มีอายุการใช้งานนาน 18- 28 เดือน สีประเภทนี้เกิดขึ้นมากมายในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ในตอนแรกอายุการใช้งานเพียง 12เดือน แต่เมื่อผ่านการค้นคว้าวิจัยอายุการใช้งานก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

ทฤษฏีในการกันเพรียงของสีกันเพรียง

ในสมัยโบราณจนถึงก่อนจะเกิดวิกฤตการณ์ทางน้ำมันเชื้อเพลิง (Fuel Crisis ) เราเน้นการป้องกันเพรียงโดยใช้ผสมสี (Pigment) เป็นตัวป้องกันการเกิดเพรียง (Toxicant) เป็นหลักก่อนแล้วจึงมาพัฒนาตัวเรซิน เพราะอายุการใช้งานของสีกันเพรียงขึ้นอยู่กับคุณภาพของเรซิน มีการพัฒนาตัวเรซินจากเรซินที่ทำมาจากธรรมชาติ (Conventional) อายุการใช้งานสูงสุด 12เดือน มาเป็นเรซินที่มาจากการสังเคราะห์ (Synthesis) ที่เรียกกันว่า (Sophisticate) อายุการใช้งานสูงสุด ๒๔ เดือน จะยืดอายุเป็น 48 เดือนได้ ต้องมีการใช้ เครื่องขัดไปกระตุ้นผงสีที่เป็นพิษ (Toxicant) ให้ขยับตัวมาใกล้ผิวหน้าฟิล์มสี แต่เมื่อเกิดวิกฤตการณ์ทางน้ำมันเชื้อเพลิง นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นคว้าวิจัยจนได้ตัวเรซินที่เป็นตัวปล่อยสารพิษออกมา โดยเรซินจะทำปฏิกิริยากับน้ำทะเล (Hydrolysis) เกิดเป็น TBT หรือ TBTF ออกมาป้องกันการเกิดเพรียง