Melody of RED ท่วงทำนองของสีแดง

“ หากเสียงเพลงคือศิลปะแขนงหนึ่ง สีสันของชีวิตในบ้านหลังนี้ก็เหมือนท่วงทำนองที่บรรเลงให้เพลงนี้น่าฟังไม่น้อย”

Intro Melody : ใครจะเชื่อว่าในซอยพหลโยธิน 12 ที่แออัดไปด้วยอาคารสำนักงานและผู้คน จะมีบ้านหลังใหญ่ในกลุ่มต้นไม้สีเขียว อายุกว่า 20 ปีซ่อนอยู่ ซึ่งเป็นเวลาเกือบสามปีแล้วที่คุณ Carloe Boy Ferron สถาปนิกสาวและนักร้องโอเปร่า เจ้าของบ้านชาวฝรั่งเศส และครอบครัวที่ประกอบด้วยสามีและลูกสาววัยน่ารักสองคนได้ย้ายครอบครัวมาทำธุรกิจออกแบบและตกแต่งที่เมืองไทย Lyrics Melody : บ้านเก่าสีขาวสไตล์โมเดิร์นในยุค 80 ขนาดกว่า 300 ตารางเมตร มีสามห้องนอน สองห้องน้ำชั้นบน และ หนึ่งห้องน้ำชั้นล่าง พร้อมสนามหญ้าหน้าบ้าน ด้านข้างเป็นบริษัทเล็กๆของครอบครัวที่ประกอบโครงสร้างง่ายๆด้วยไม้และผนังไม้อัด พื้นเป็นซีเมนต์ คลุมหลังคาด้วยฉนวนกันความร้อนและเปิดให้เห็นโครงสร้างทั้งหมดรองรับพนักงานเพียงไม่กี่คนและตัวของคุณแครอลเอง ที่มักจะใช้ที่นี่เป็นที่ทำงานเสมอ เมื่อเดินเข้ามาในบ้านที่มีห้องโถงเพดานสูงโปร่งตาแล้ว สิ่งแรกที่สัมผัสได้คือสีสันของของตกแต่งภายในบ้านที่ส่วนใหญ่เป็นสีแดง ที่เจ้าของบ้านชื่นชอบเป็นหนักหนา “สีแดง คือสัญลักษณ์ของเอเชีย ไม่ว่าจะเป็นประเทศจีน อินเดีย และ ญี่ปุ่น ที่เป็นประเทศที่มีอิทธพลทางด้านวัฒนธรรมของเอเชียก็ใช้สีแดงเป็นสีมงคลทั้งสิ้น ในบ้านจึงมีของตกแต่งที่ผสานวัฒนธรรมของเอเชียไว้หลายชิ้น ซึ่งทุกชิ้นสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างกลมกลืนและสวยงาม นอกจากนั้นสีแดงยังให้ความรู้สึกถึงพลังงานอีกด้วย” เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่จะใช้ของ Modern Stone age ซึ่งเป็นแบรนด์ของคุณแครอลเอง โดดเด่นตรงที่ทำจากไม้และวัสดุธรรมชาติแทบทั้งสิ้น หลายชิ้นหอบข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากอินเดีย และนิวยอร์ค ส่วนของตกแต่งอื่นๆอย่างเช่น โคมไฟ เก้าอี้ หรือ หมอนอิง จะใช้ผลิตภัณฑ์ฝีมือคนไทยแทบทั้งสิ้น ส่วนหนึ่งในธุรกิจของคุณแครอลคือ จะเลือกสรรผลงานของดีไซเนอร์คนไทยและนำไปวางจำหน่ายที่ร้านของเธอในย่านโซโห รัฐนิวยอร์ค ประเทศสหรัฐอเมริกา “ของตกแต่งภายในบ้าน พยายามเลือกที่เป็นวัสดุธรรมชาติให้มากที่สุด เพราะนี่คือเสน่ห์อีกสิ่งหนึ่งของความเป็นเอเชีย ทั้งม่านผ้าไหม และห้องนอนที่นำเสื่อทาตามิมาปูสร้างพื้นที่พักผ่อน นอกจากได้พื้นผิวที่ต่างกันแล้ว กลิ่นของเสื่อก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นอีกด้วย” ระเบียงเล็กๆนอกห้องนอนทุกห้องสามารถเปิดรับแสงธรรมชาติและบรรยากาศภายนอกได้ดี เพราะคุณแครอลและครอบครัวชอบที่จะรับลมธรรมชาติมากกว่าอยู่ในห้องที่เปิดแอร์คอนดิชั่นเนอร์ ซึ่งนี่เป็นวิถีชีวิตแบบคนเอเชียอย่างแท้จริง

“ดิฉันรักในเสียงเพลง ลูกๆของฉันก็เหมือนกัน เราจะใช้ห้องโฮมเธียเตอร์หลังบ้านเป็นห้องซ้อมดนตรี เชลโล่ เป็นของลูกสาวคนเล็ก ส่วนเปียโนเป็นของฉันซึ่งเอาไว้เทียบเสียงเวลาซ้อมร้องเพลง ซึ่งเมื่อปี 2549ได้มีโอกาสแสดงละครร้องกับวง The Metropolitan Opera of Bangkok ซึ่งฉันเป็นนักร้องฝรั่งคนเดียวในนั้น ส่วนลูกสาวคนโตจะซ้อมตีกลอง และชอบการแสดงเหมือนกับดิฉัน ดังนั้นห้องนี้จึงเปรียบเสมือนหัวใจของบ้านที่ใช้ทำกิจกรรมที่เรารักและมีความสุขด้วยกัน”

Ending Melody : นอกจากเสียงดนตรีที่ได้ยินไม่ขาดในบ้านหลังนี้แล้ว อีกเสียงหนึ่งคือเสียงหัวเราะ ด้วยความที่ทั้งคุณแครอลและสามีเป็นคนใจดีและรักความสนุกสนาน ทั้งบ้านจึงมีแต่ความสุข ซึ่งความสุขนั้นได้เผื่อแผ่ถึงสัตว์เลี้ยงในบ้านที่คุณแครอลเธอเก็บมาเลี้ยงจากในวัด มีทั้งสุนัขและแมวที่ตอนนี้ตัวอ้วนพีไม่เหลือเค้าเดิม “ดิฉันมักชวนเพื่อนๆมาเที่ยวที่บ้าน และทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เมืองไทยน่าอยู่ มาแล้วไม่อยากกลับไปเลย..ซึ่งดิฉันเองก็คิดไม่ต่างกัน และสามารถพูดได้อย่างเต็มปากได้ว่า “ดิฉันรักเมืองไทย”

ขอบคุณบทความดีๆจาก http://www.roommag.com/